Τι σας θυμίζουν τα παρακάτω παιχνίδια; Αφήστε θα σας πω εγώ...μια ανέμελη εποχή που δεν είχαμε ούτε φου-μπου, ούτε ίνσταγκραμ, ούτε τουίτερ μα ούτε καν γουάι-φάι δεν ξέραμε τι θα πει. Τς τς τς τι πρωτόγονοι και παρόλα αυτά βρίσκαμε τον τρόπο να περνάμε καλά...
Τους θυμάστε τους βόλους, που δεν είχαμε αφήσει μάτι για μάτι και πολλές φορές τους ξεχνούσαμε στο πάτωμα δημιουργώντας ενέδρες;
Χαχαχα για κάποιο λόγο δε θα ξεχάσω αυτό το σιχαμερά ωραίο πράγμα που κολλούσε παντού και ήταν τόσο εθιστικό το παίξιμό του. Κυρίες και κύριοι, ιδού η χλαπάτσα (όνομα και πράγμα).
Γιατί ποιος μπορούσε να πει όχι στα τρελομπαλάκια που ενοχλούσαμε όλο τον κόσμο και πρήζαμε...μπάλες! Σε πόσα λούνα παρκ αφήσαμε τις δραχμές μας και όχι τίποτα άλλο τα χάναμε μετά!
Και αυτό με το οποίο τρελαινόμασταν αλλά οι γονείς μας ήθελαν να κάνουν εμετό (νταξ μεταφορικά το λέω) ήταν η σβούρα...
.jpg)
Παιδιά που πάμε χωρίς το γιο-γιο μας σας παρακαλώ!
Μπορεί να ήταν τόσο κιτς στην όψη με τα παρδαλά χρώματα που είχε αλλά ήταν τόσο γλυκούλι με τις πολύχρωμες τριχούλες του, που συνήθως το koosh ball κατέληγε στην κοιλιά του σκύλου, γκρρ.
(Εδώ βέβαια να πω ότι υπήρχε άλλο ένα παρόμοιο παιχνίδι που δε θυμάμαι το όνομά του αλλά σίγουρα καταλάβατε ποιο λέω...έλαα εκείνο που είναι πάλι μπάλα και το ανοιγοκλείνεις, το έχει κι ένας φίλος μου στο σπίτι του.)
Πω πω εμένα προσωπικά θα μου μείνουν αξέχαστα τα επίσης χωρίς όνομα-μπαλάκια-με-σχοινάκι-που-κάνουν-τάκα-τάκα.
Αχααα, τι έχεις να πεις όμως για τις μπουγελόφατσες! Πω πω κάτι μουσκίδια και οι δασκάλες μάλωναν όλη την ώρα, αυτές μάλλον δεν είχαν παιδιά.
Γιατί τα άλλα τα κουκλάκια τα πολυαγαπημένα, τα αρκουδάκια της αγάπης, που μοσχοβολούσαν και οι σπιρτούληδες, α και οι ευχούληδες, αχ νιάτα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ ποτέ ποτέ αυτά τα πλασματάκια του "διαβόλου" και προφανώς αναφέρομαι στα furby.
Ωραίο παιχνιδάκι ήταν και το view master.
.jpg)
Πόσο κόλλημα για τα μικρά αγοράκια αλλά και για τα κοριτσάκια, τουλάχιστον κάποια, ήταν τα ΥΠΕΡ ΑΤΟΥ.
Θυμάμαι στο δημοτικό ήταν της μοδός τα αυτοκολλητάκια και δώρο μια επίπληξη από τον δάσκαλο, που για κάποιο λόγο τον πείραζε που τα ανταλλάζαμε μέσα στο μάθημα, έλα Χριστέ και Παναγιά. Θυμηθείτε λίγο και τα άλλα τα όμορφα τα αυτοκολλητάκια του ποδοσφαίρου που ανταλλάζαμε
Μου λείπει ήδη το παιχνιδάκι με το λαστιχάκι που παίζαμε στα διαλείμματα πηδώντας σαν τα κατσίκια από τη μία πλευρά στην άλλη, ή το αντίστοιχο που το βάζαμε στα χέρια και κάναμε κάτι τρελά.
Και για το τέλος το καλύτερο, πείτε μου ότι όλοι έχετε σε κάποιο ράφι σας ακόμη το game boy σας!!!!
