Οπως επισημαίνει ο Ολιβερ Τζέιμς στη Dailymail το ανθρώπινο γονιδίωμα μπορεί να ευθύνεται για το χρώμα των ματιών, το ύψος και άλλα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, δεν μπορεί όμως να κατηγορηθεί για τα ψυχολογικά γνωρίσματα ενός ατόμου.
Και ό,τι αποδεικνύουν οι έρευνες είναι πως αυτό που περνάει από γενιά σε γενιά είναι τα μοντέλα συμπεριφορών. Οι γονείς κουβαλούν μαζί τους μια ψυχολογική σκευή, με βάση αυτή ανατρέφουν τα παιδιά τους, και αυτήν τους κληροδοτούν.
Η ποσότητα αγάπης που παίρνουμε ως παιδιά παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας. Αν ως παιδιά απειλούμαστε διαρκώς από διάφορες καταστάσεις και εκκρίναμε υπερβολική κορτιζόλη, την ορμόνη του άγχους, τότε ως ενήλικες οι αντιδράσεις που θα έχουμε θα είναι ακραίες: ή να παλέψουμε φρενιασμένα για το δίκιο μας ή να δραπετεύσουμε. Εγκυρες μελέτες έχουν αποδείξει πως ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι συμπεριφορές μας συνεχίζουν να διαμορφώνονται και να επηρεάζονται από το πώς μας είχαν φερθεί όταν είμαστε παιδιά.
Στο βιβλίο της «Δεν ευθύνονται τα γονίδιά σας. Ο πραγματικός λόγος που τα παιδιά μοιάζουν στους γονείς τους» (Not in Your Genes. The Real Reason Children Are Like Their Parents, εκδόσεις Vermilion) που πρόκειται να κυκλοφορήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο εντός των ημερών, η συγγραφέας και τηλεπαρουσιάστρια Τζάνετ Στρητ-Πόρτερ υπογραμμίζει πως οι μαμάδες που επιτρέπουν στα παιδιά τους να χειριστούν τις καταστάσεις μόνα τους και τους παρέχουν συχνά τα εχέγγυα της αγάπης τους, θα ρυθμίσουν σωστά το συναισθηματικό τους θερμοστάτη και θα τους βοηθήσουν να γίνουν ισορροπημένοι ενήλικες.
«Αν όλοι οι γονείς μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν πως η παιδική τους ηλικία συνδέεται με τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους θα είμαστε σε θέση όχι μόνο να εξαλείψουμε την κακομεταχείριση των παιδιών αλλά και να αποφύγουμε την εκδήλωση σοβαρών ψυχικών ασθενειών» σημειώνει η Στρητ-Πόρτερ εμφατικά. Σύμφωνα με το βιβλίο της, όλοι μας βρισκόμαστε στο έλεος παντοδύναμων και ανελέητων διαγενετικών διεργασιών που μας υπαγορεύουν πώς να λειτουργήσουμε. Μόνο αν έχουμε επίγνωση αυτού του πράγματος μπορούμε να διατηρήσουμε κάποιον έλεγχο στις πράξεις μας και στη μελλοντική ζωή μας.
«Ολοι θέλουμε να εξασφαλίσουμε υλικά τα βλαστάρια μας αφήνοντάς τους σπίτια, μετοχές και μετρητά. Ομως πόσο πιο σημαντικό θα ήταν, μαζί με αυτά να τους κληροδοτήσουμε την αγάπη μας και την εμπιστοσύνη μας, που είναι ο μόνος δρόμος ο οποίος θα τα οδηγήσει σε μια μόνιμη και αδιατάρακτη ευτυχία» τονίζει η Στρητ-Πόρτερ σε ένα καίριο σημείο του βιβλίου της. Και, νομίζουμε, δεν θα βρεθεί ούτε ένας νοήμων άνθρωπος για να την αντικρούσει.