Μια φορά κι έναν καιρό σ' ένα χωριό ζούσε ένας γέρος. Ήταν από τους πιο άτυχους ανθρώπους στον κόσμο. Όλο το χωριό είχε κουραστεί απ' αυτόν, ήταν πάντα μίζερος, συνέχεια παραπονιόταν και είχε άσχημη διάθεση. Όσο περισσότερο ζούσε, τόσο τα λόγια του γινόταν ακόμη πιο δηλητηριώδη.
Οι άνθρωποι τον απέφευγαν, επειδή η ατυχία του ήταν κολλητική. Εξάλλου ήταν αφύσικο και προσβλητικό να είσαι χαρούμενος δίπλα του. Δημιουργούσε μια αίσθηση λύπης στους άλλους. Αλλά μια μέρα, όταν πια έκλεισε τα 80 κάτι συνέβη. Ξαφνικά όλοι έμαθαν το νέο:
"Ο γέρος είναι χαρούμενος σήμερα, δεν παραπονιέται για τίποτα, χαμογελάει και έχει φωτίσει το πρόσωπό του."
Μαζεύτηκε, λοιπόν, όλο το χωριό και ρώτησε το γέρο:
"Τι έπαθες;"
"Τίποτα το σημαντικό", είπε. "80 χρόνια κυνηγούσα την χαρά και ήταν μάταιο. Τώρα αποφάσισα να ζήσω χωρίς να την κυνηγάω και να χαρώ τη ζωή. Γι' αυτό είμαι χαρούμενος!"
Συμπέρασμα: Η χαρά είναι μια βιωματική εμπειρία, η οποία έχει ελάχιστη σχέση με τις εξωτερικές συνθήκες. Όπως είπε ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρο: "Η ευτυχία είναι σαν μια πεταλούδα, όσο την κυνηγάς σου ξεφεύγει, αλλά αν στρέψεις την προσοχή σου σε άλλα πράγματα, θα έρθει και θα ακουμπήσει απαλά στον ώμο σου."